Bir taraftan Milyon Taşı tarafından gelen Bizans atlılarının geçişini görüyor; bir taraftan Bîrun kapısından çıkan sultanın maiyetindekilerle beraber ilerleyen atların nal seslerini işitiyor; bir taraftan da şimdiki zaman bilmecesinde, umursamaz bir şekilde çayını yudumlayanları izliyordum. İstanbul, bir rüya şehir. Caddeleri, sokakları, tarihî dokusu, yaşanmışlıkları ve yaşanılacakları, hatta yaşanması mümkünken yaşanılmayanları ile bütün bir şehir. Âsude

Bağ İnsanları birbirine bağlayan ve muhabbetlerini artıran iki şey, saygı ve sevgidir. Bu, böyle olmasına rağmen insanlar, birbirinden uzaklaşıyor. Bireyselleşiyor. Yalnızlaşıyor. Oysa gözlerimizi tabiata çevirdiğimizde görüyoruz ki her şeyde birlik ve beraberlik var. Hayvanlar bir arada işlerini görüyorlar. Düşmanlarına karşı bir arada durarak çelikten bir zırh oluveriyorlar. Günümüz insanları gibi birbirlerine suni ağlarla değil; sahici